Trucs om gebreken op te vangen

 

Hieronder vinden jullie een aantal trucs die ik gebruik om mijn gebreken op te vangen.

  • Wanneer ik moet telefoneren, bereid ik alles schriftelijk voor. Dan stoot ik minder op mijn gebrek aan verbeelding.

     

  • Ik heb een paar openingszinnen, waarop ik kan terugvallen indien ik niet weet wat zeggen. Ik ken ook een paar onderwerpen waarover ik veel weet en die anderen interesseren. (kinderen, schoonheidsverzorging) Ik heb geleerd over welke onderwerpen andere mensen graag praten (het weer, het verkeer, reizen, huisdieren). Als dat niet lukt baseer ik me gewoon op datgene dat ik zie in mijn omgeving. Wanneer iemand bijvoorbeeld een nieuwe jas heeft, begin ik daarover te praten.

     

  • Wanneer ik ergens naartoe moet, probeer ik als eerste aan te komen. Dan zijn het de anderen die met mij contact moeten leggen. 

     

  • Wanneer ik medicatie moet nemen, zet ik iedere morgen alle pillen klaar in een potje. Zo weet ik zeker dta ik geen pilletje vergeet.

     

  • Ik maak gebruik van to do lijstjes. Ik heb bv een lijst met gerechten waaruit ik kan kiezen. Ik heb bv een lijst met activiteiten die we met ons gezinnetje zouden kunnen doen. 

     

  • Om mijn financiën overzichtelijk te houden, heb ik al mijn domiciliëringen afgeschaft. Ik doe nu al mijn betalingen in het begin van de maand. Zo weet ik wat overblijft voor de rest van de maand. Ik houd ook één dag per maand vrij om al mijn administratie te doen (tenzij er heel dringende zaken tussen zitten). Op die manier lukt het me perfect. 

     

  • Om mijn huis proper en ordelijk te houden, heb ik me een kuisvrouw aangeschaft.

     

  • Mijn gevoeligheid voor geluid vang ik op door oordopjes te gebruiken. Ook muziek beluisteren met een koptelefoon helpt nog steeds.

     

  • Wanneer ik 's nachts wakker word en begin na te denken, schrijf ik alles neer. Eens ik het heb neergeschreven, ben ik ervan af.

     

  • Ik neem steeds de wagen in plaats van het openbare vervoer. Dat laatste is te onvoorspelbaar. Bovendien putten al de prikkels in het openbare vervoer (energieën van anderen, geuren van anderen, gesprekken van anderen) me uit.  

    Zelf rijd ik daarom liever met de wagen, op voorwaarde dat de afstand niet te lang is en er niet teveel file is. In het verkeer zijn er heel veel prikkels. Dat vang ik op door mijn muziek heel luid te zetten. Dan ondervind ik geen hinder meer van de andere prikkels. 

    Ik heb nog nooit een ongeval veroorzaakt. Ergens vind ik dat verwonderlijk. Je zou kunnen denken dat mensen met autisme geen goede bestuurders zijn omwille van hun trage reacties. Moest ik mijn diagnose vroeger hebben gehad, zou ik waarschijnlijk nooit geprobeerd hebben mijn rijbewijs te behalen. In de auto heb ik echter goede reflexen. Ik vermoed dat daar wel één of andere uitleg voor zal bestaan, maar die ken ik niet. En als die uitleg niet bestaat, heb ik waarschijnlijk een super goede beschermengel! 

    Niet alle mensen met autisme hebben echter een rijbewijs. Er zijn ook mensen met autisme die het openbaar vervoer verkiezen. Ook hier geldt weer dat we allemaal uniek zijn.

 

Dit zijn maar een paar voorbeelden. Sommige van deze trucs zullen jou ook misschien kunnen helpen. Anderen niet. Het is niet omdat alle mensen met autisme dezelfde denkwijze hebben dat ze daar ook op dezelfde manier mee omgaan. Ga daarom samen met je omgeving op zoek naar datgene wat voor jou werkt.