Autisme binnen partnerrelaties 

 

Partnerrelaties brengen veel stress met zich mee. Eerst en vooral moet ik een geschikte partner zien te vinden. Binnen het uitgangsmilieu lukt me dat niet echt. Daar zijn zoveel prikkels dat ik verplicht ben me helemaal af te zonderen. Tot nu toe leerde ik mijn partners dan ook vooral kennen via vriendinnen of via het werk. De laatste jaren probeer ik ook af en toe eens te daten via een datingsite. Online daten heeft als voordeel dat de communicatie vlotter verloopt. Ik heb meer tijd om na te denken vooraleer ik een antwoord geef. Persoonlijk hou ik echter niet zo van online daten. Ik vind al dat chatten heel vermoeiend.

Tijdens de verleidingsfase wordt van mij verwacht dat ik een bepaalde rol speel. Er wordt bv van mij verwacht dat ik doe alsof de interesses van de andere me ook interesseren, zelfs al is dat niet het geval. Er wordt ook van mij verwacht dat ik doe alsof ik niet echt geïnteresseerd ben in de persoon, want mannen jaren graag... Omwille van mijn ingewikkelde denkwijze, kan ik me het echter helemaal niet veroorloven om zo'n spel te spelen. Bovendien zie ik het nut er niet van in. Op zekere dag wordt de andere toch geconfronteerd met wie ik werkelijk ben. 

 

Eens de relatie gestart is, zijn het vooral de eerste drie maanden die moeilijk zijn. Dan moet ik de persoon nog leren kennen, waardoor alles onvoorspelbaar is. Wanneer het bijvoorbeeld iemand is die altijd te laat komt of die niet tijdig verwittigt dat hij wat later gaat zijn, kunnen er hevige ruzies ontstaan.

In die periode zijn er ook die voortdurend willen bellen en bij elkaar zijn. Voor mij zijn dat echter teveel prikkels. Dan vlucht ik.

Wanneer ik verliefd ben, word ik overmand door mijn emoties. Dat is heel vervelend. Die hevige emoties verlammen me zelfs tijdens mijn dagdagelijkse bezigheden. Ik kan niets meer doen. 

 

Indien de relatie de eerste drie maanden heeft overleefd, is de kans groter dat de relatie standhoudt. Ik ga niet beweren dat mijn autisme dan helemaal niet meer voor problemen zorgt. De andere is echter ook niet perfect, waardoor de problemen dan van weerszijden komen.

Voor mezelf is het vooral de drukte die een relatie teweeg brengt die zwaar is. Vooral familie- en vriendenbijeenkomsten kunnen heel vermoeiend zijn. Ik probeer dan een compromis te sluiten door wat water bij de wijn te doen, maar toch mijn grenzen te stellen. Wanneer het me teveel wordt, ga ik weg. In dit geval is dit geen onbeleefd gedrag, maar zelfbeschermend gedrag. Ik ben immers diegene die achteraf een hele week moet boeten wanneer ik over mijn grenzen heen ben geweest.

Voor de andere zijn het vooral mijn heftige reacties op de, in hun ogen, futiliteiten, zoals bij veranderingen, die voor problemen zorgen.

Ik krijg ook vaak te horen dat ik gemakkelijk mijn stem verhef. Door mijn sensorische overgevoeligheid is de manier waarop iets gezegd wordt voor mij belangrijker dan datgene dat gezegd wordt. Iedere stemnuance heb ik gehoord. De miniemste stemverhoging bij de andere kan bij mij resulteren in (terug) roepen. Ook wanneer ik gewoon praat, praat ik nogal luid. Zelf hoor ik dat niet.