Vriendenkring
Mijn vriendenkring is vrij beperkt. Dat komt doordat ik weinig energie heb om aan mijn vrienden te besteden en doordat ik te weinig buitenkom om nieuwe vrienden te maken. Zelf heb ik een hekel aan bellen. Ik vind dat heel vermoeiend. Meestal zijn het dan ook mijn vrienden die me bellen om eens af te spreken.
De vrienden die ik heb, zijn mensen die ik al heel lang (meestal van in mijn schooltijd) ken en die me nemen zoals ik ben.
Meestal breng ik mijn vrije tijd alleen thuis door. In 't algemeen vind ik dat niet zo erg. Ik zit immers graag thuis omdat ik daar weinig stress ervaar. Soms gebeurt het echter wel dat ik me eenzaam voel en dat ik vaker buiten zou willen komen. Af en toe ga ik wel een koffie drinken met een vriendin. Daar geniet ik enorm van.
Ik heb zowel vrienden met als vrienden zonder autisme. Ik versta me niet beter of slechter met mensen met autisme. Wanneer iemand met autisme bijvoorbeeld voortdurend over zijn obsessie wil praten, word ik overprikkeld en loop ik weg. Wél kan ik het gedrag van mensen met autisme makkelijker plaatsen. Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik ooit naar een documentaire over autisme zat te kijken waarbij een kind door een hangar in de luchthaven liep en zijn handen op zijn oren legde. De commentator zei toen dat het kind dat deed omdat het bang was om te vliegen. Mij lijkt het veel logischer dat dat kind dat deed omdat het omringd was door heel veel lawaai en drukte in die hangar.
Ook met mensen zonder autisme versta ik me soms goed en soms slecht. Bij sommigen heb ik het gevoel dat ze me absoluut niet begrijpen.
In het algemeen versta ik me het best met personen die ergens op de grens van autisme liggen.