Autisme in dagelijkse leven

 

Ook hier is het vooral mijn vermoeidheid die me parten speelt. Mijn dagelijkse to do lijstjes houd ik bewust kort. Wanneer er een, voor mij, zware activiteit op staat, zoals het wassen van mijn wagen of het kuisen van mijn huis, houd ik er rekening mee dat ik voor de rest van de dag niets anders meer mag plannen. Nadien ben ik immers uitgeput. 

Er zijn ook dagen dat ik helemaal niets kan doen. Vroeger wou ik absoluut mijn to do lijst afwerken en forceerde ik me. Dat had echter alleen maar tot gevolg dat ik over mijn grenzen heen ging en daarna een paar dagen extreem moe was. Bovendien maakte ik ondertussen nutteloze fouten, waardoor ik achteraf toch moest herbeginnen. Nu heb ik leren luisteren naar mijn lichaam en rust ik wanneer ik aanvoel dat dit nodig is. Ik weet dat ik alles achteraf wel inhaal. 

 

Ik had snel door dat een kuisvrouw in mijn geval geen overbodige luxe, maar een must is. Door mijn gebrek aan verbeelding is het voor mij heel moeilijk om mijn huis proper en ordelijk te houden. Ik weet gewoon niet waar te beginnen. Ik heb duidelijke instructies nodig. Het volstaat niet om me 1 keer te tonen hoe ik alles moet opruimen en kuisen. De beginsituatie is immers nooit identiek. De ene keer liggen er bijvoorbeeld administratieve papieren op tafel, kleren op de trap en schoolboeken op het bed, terwijl er de andere keer games op tafel liggen en badhanddoeken op de grond. 

Mijn kuisvrouw ruimt ook mijn koelkast op. Aangezien ik enkel datgene zie dat ik nodig heb wanneer ik de koelkast open, zie ik niet dat er daarrond zaken aan het rotten zijn. 

 

Ik heb ook niet altijd voldoende energie en verbeelding om vers te koken. In periodes dat ik wat meer energie heb, kook ik gezond. In periodes dat ik minder energie heb, durf ik echter wat vaker te grijpen naar fastfood. Daarom liet ik vroeger mijn kinderen op school eten. Dan was ik zeker dat ze voldoende vitamines en mineralen binnen hadden. Nu probeer ik vaker vers te koken. Ik heb een lijst met snelle en gezonde gerechten opgesteld, waaruit ik kan kiezen. 

Koken vergt ook flexibiliteit. Daar waar anderen verscheidene zaken tegelijkertijd kunnen doen, moet ik me overal apart op concentreren. 

 

Ik heb een hekel aan boodschappen doen. Winkels zijn overladen met prikkels (muziek, neonlampen, ventilators,...) Ik ben dan ook uitgeput wanneer ik thui kom van het winkelen.

 

Ook thuis kan ik geen twee dingen tegelijkertijd doen. Wanneer ik bijvoorbeeld een jurk wil maken, kan ik niet aan mijn huishouden beginnen vooraleer die jurk helemaal af is, wat een paar dagen kan duren. Wanneer ik met iets bezig ben, kan men me ook beter niet storen met andere zaken. Anders word ik prikkelbaar. Wanneer ik toch met iets anders begin, kan het fout lopen. Wanneer bijvoorbeeld mijn aardappelen aan het koken zijn en ik ondertussen wat op de pc ga werken, vergeet ik volledig dat die aardappelen aan het koken waren en brandt alles aan.

 

Ik heb het ook moeilijk met administratieve taken. Ik weet niet waar eerst aan te beginnen. Ik weet ook niet hoe eraan te beginnen.

Ik vind het ook moeilijk om mijn financiën bij te houden. Door de chaos in mijn hoofd, is het moeilijk om rekening te houden met al de kosten die ik die maand nog zou kunnen hebben. 

 

Net zoals op het werk geef ik ook thuis verkeerde betekenissen aan wat ik zie. Daardoor gebeurt het dat ik geregeld op een verkeerd tijdstip of dag op een afspraak kom. Daardoor gebeurt het ook wel eens dat ik minder geld opzij zet voor iets dat ik me wil aanschaffen. Wanneer ik bijvoorbeeld graag een boek van 35€ wil kopen, kan het zijn dat ik slechts 25€ opzij zet omdat ik aan de 3 de betekenis van een 2 gaf. Thuis is er gelukkig niemand die me daarvoor voortdurend op mijn vingers tikt.

 

Gelukkig bestaat er voor alles een oplossing. Daarover meer in aanpassing

 

Mijn hobby's wisselen elkaar af. Er zijn periodes dat ik het ene kledingstuk na het andere maak. Er zijn periodes dat ik voortdurend zit te lezen. Er zijn periodes dat ik heel veel mediteer.

Ook televisie kijken, vind ik heel ontspannend. Daar waar ik normaliter woorden moet vertalen naar beelden, neemt de televisie dit proces van mij over. Natuurlijk ga ik dan geen al te zware programma’s bekijken die nog meer doen nadenken, zelfs al hou ik enorm van dat soort programma’s en van posten zoals National Geographic. Ik hou deze echter liever voor momenten dat ik me fit voel. 

Reizen doe ik zelden. Daar heb ik de financiën niet voor. Bovendien ging ik met mijn ouders ook zelden op reis, waardoor ik niet weet wat ik mis. Indien ik toch eens op vakantie ga, verkies ik citytrips. Lang zitten zonnebaden vind ik verschrikkelijk. Dan ga ik zoveel zitten nadenken dat ik een hele vakantie lastig loop. Tijdens citytrips ben ik druk bezig, waardoor ik geen tijd heb om na te denken. Ik bereid ook alles grondig voor en houd me daar stipt aan.

Sporten doe ik niet graag. Ik heb te weinig uithoudingsvermogen. Ik heb al verscheidene keren geprobeerd te joggen, maar ik houd het nooit vol. Daar waar anderen het steeds gemakkelijker hebben om te lopen, wordt het voor mij iedere keer moeilijker. Een kinesioloog vertelde me ooit dat dit komt doordat ik voortdurend in mijn energiereserves leef. Sport put me nog meer uit. Ik heb gedurende mijn getuigenissen eens gevraagd of anderen daar ook problemen mee hebben en heb verscheidene personen met autisme gevonden die dezelfde ervaring delen. 

De enige sport die ik leuk vind, is gewichtsheffen. Daarbij moet ik me zo focussen op datgene waarmee ik bezig ben dat ik mijn hoofd helemaal leeg kan maken.